„Nie lękajcie się, otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi. Dla Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych i politycznych, szerokie dziedziny kultury, cywilizacji, rozwoju! Nie bójcie się! Chrystus wie, co nosi w swoim wnętrzu człowiek. On jeden to wie!”.
To słowa wypowiedziane przez papieża Jana Pawła II, dziś świętego, na rozpoczęcie swojego pontyfikatu.
Dla papieża Polaka chrześcijaństwo, to zdumienie człowiekiem — ciągłe odkrywanie człowieka w świetle Chrystusa i Ewangelii. Od pierwszej encykliki uczy nas myśleć o człowieku poprzez najważniejsze i najtrudniejsze problemy jego życia. Otwarcie drzwi Chrystusowi, to spotkanie z człowiekiem. Przemawianie do niego. Docieranie do jego serca. Do jego wnętrza, które jak cała rzeczywistość zakorzenione jest w Bogu. Bo właśnie tam, w tym miejscu ukrytym i świętym, dokonuje się zbawcze spotkanie z Jezusem Chrystusem, jedynym Zbawicielem człowieka. I to właśnie robił św. Jan Paweł II, spotykał się z człowiekiem, aby się w niego wsłuchać, aby zobaczyć, w jakiej sytuacji się znajduje, i co może dla niego uczynić.
Jan Paweł II nieustannie sprzeciwił się każdemu niebezpieczeństwu, które zagraża człowiekowi, sprzeciwiał się cywilizacji śmierci – poczynając od aborcji, zamachu na życie nienarodzonych, poprzez usuwanie na margines ubogich i słabych, aż po eutanazję, przemoc wobec ludzi chorych i starszych. Bo jak mówił „Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”.
„Jan Paweł II coraz więcej przebywa z Bogiem na modlitwie i dlatego jest tak bardzo kochany przez ludzi. (…) Jan Paweł II jest wybitnym człowiekiem, wystarczająco wielkim, ponieważ nie szuka siebie, lecz jest całkowicie do dyspozycji tych, którzy wyznają wiarę w słowo Boże, które stało się ciałem” – napisał w swojej książce, wówczas kardynał, Joseph Ratzinger (papież Benedykt XVI).